در ساحلی زیبا با ماسههای سفید، در کُرُماندلِ پنینسولا در نیوزیلند، کلبهای زیبا وجود دارد. این سازه را از فاصلهی نزدیک باید دید؛ کلبهای ساختهشده از چوب محکم درخت ماکروکارپا، که در رملهای ساحلی آرام گرفته، چگونه میتواند برای یک خانوادهی پنجنفره کاربرد زندگی داشته باشد.
این کلبه تنها چهل متر مربع فضا را اشغال کرده و توان مقاومت در برابر عناصر آسیبزننده به سازهها را دارد. خانهی چوبی روی دو سورتمهی چوبی ستبر قرار گرفته، سورتمههایی که جابهجایی خانه را در منطقهی ساحلی ممکن میکند. ایدهی خلاقهی جابهجایی برای تغییر مکان کلبه در زمان لزوم به کار گرفته شده، زیرا منطقهی ساحلی مدام دستخوش تغییرات ناشی از فرسایش است.
خلاقیت و نوآوری در طراحی داخل خانه در این است که هیچ گوشهی بیاستفادهای در این خانه وجود ندارد و هر فضایی به گونهای استفاده میشود، مثل کشوهای مخفی در اتاق خواب بچهها، اتاقی که تختی سهطبقه دارد.
سازندگان چند موضوع را در ساخت خانه در نظر داشتهاند: اینکه کوچک، ساده و کاربردی باشد. این کلبه زمانی ساخته شد که نمای ساختمان با دو پنجرهی کرکرهای بزرگ و یک جرثقیل کابلی شکل گرفت و سپس با دو قاب فلزی بزرگ، درِ دولتهی ورودی اصلی ساخته شد. بعد از آن کلبه را به این بهشت ساحلی آوردند جایی که از یک سو رو به موجهای دریا دارد و از طرف دیگر نمای دوری از جزیرهی مرکوری دیده میشد.
دسترسی به اتاق خواب کلبه با نردبانی ممکن میشود که دریچهای قابل باز و بستهشدن دارد. نمای این اتاق هم مشابه نمای اتاق طبقهی پایین است. قاب چشمانداز این اتاق در واقع یکی از دیوارهای آن است. با بسته شدن درهای دولتهی شیشهای، پنجرهی این اتاق هم بسته میشود و با پایین آوردن دیوار کرکرهای چوبی، اتاق به یک چهاردیواری تبدیل میشود. با ادامهی صعود از نردبان وارد تراس بام میشوید که در آنجا آب باران در تانکرها ذخیره و باعث حفظ تعادل و وزن کلبه میشود.
با استفاده از اثاثهی ویژهای که به سبک صنعتی ساخته شدهاند، کلیت این ساختمان بهشکلی برابریطلبانه نقش مهمی در بازآفرینی معماری نیوزلندی بازی میکند. این کلبه از یک طرف با استفاده از ایدهی خانهی مسافرتی کنار ساحل به سنت نیوزلندی توجه داشته و از سوی دیگر این سنت را به چالش میکشاند. این کلبهی باوقارِ کوچک، ساده و پیراسته، تودار و بینیاز از هر چیز دیگر فرهنگ زندگی در تعطیلات را به شیوههای اولیهی خود نزدیک میکند.