مجله آفتاب

نمایشگاه «فصلی از هنر» که در خانه‌ی هنرمندان تمام می‌شود، تابلوها را بار ماشین می‌کنند و می‌برند به صاحبان‌شان تحویل بدهند اما هنگام تحویل می‌بینند تابلو نقاشی‌خط صادق تبریزی نیست. این‌طرف را بگرد، آن‌طرف را بگرد، نیست که نیست. معلوم می‌شود تابلو را دزدیده‌اند. از راننده‌‌وانتی که قرار بود آثار را تحویل بدهد پرس‌وجو کرده‌اند و او گفته اصلاً چنین تابلویی ندیده. بعد که فیلم دوربین‌های مداربسته‌ی خانه‌ی هنرمندان را بررسی کرده‌اند، دیده‌اند این نقاشی‌خط در وانت بارگیری شده. بنابراین انجمن هنرمندان نقاش از راننده شکایت کرده. اعلام کرده خرید و فروش این اثر غیر قانونی است، انگار کسی که دزدی می‌کند در قیدوبند فروش قانونی کار باشد. تابلو را ۳۲میلیون تومان قیمت‌گذاری کرده بودند. شاید دزد هم همین قیمت را پای تابلو دیده. فقط نمی‌دانسته خیلی وقت‌ها قیمت‌ها واقعی نیستند.

ظاهراً گالری‌های دیگر امن هستند. شاید دزدی از تابلوی ۳۲میلیون تومانی بقیه‌ی هنرمندان را به فکر انداخته باشد چنین قیمتی روی تابلویشان نگذارند، یا قیمت را با صدای خیلی آهسته در گوش خریدار بگویند ولی از کجا معلوم که خریدار همان دزد آثار هنری نباشد؟ باید مراقب بود. آیدین آغداشلو که هر یک از کارهایش بیش‌تر از ۱۵۰میلیون تومان فروش رفت، از این بابت خوش‌اقبال بود و از مهلکه گریخت.

امروز در مؤسسه‌ی فرهنگی اکو نمایشگاه عکس «افغانستان کشور من؛ دنیا خانه‌ی‌ من» افتتاح می‌شود.  ۷۵ عکس از ۵۵ عکاس افغان را می‌شود روی دیوارها دید، هکس‌هایی از زندگی روزمره‌ی مردم و مهاجران افغان با رویکرد مستند اجتماعی. عکس‌های نمایشگاه از عکاسان افغان ساکن در کشورهای افغانستان، ایران، ایتالیا، کانادا، اتریش، سوئیس، و اندونزی گرد آورده شده.  این نمایشگاه تا نهم بهمن‌ماه برقرار است و هدف از برگزاری‌اش گردهمایی و ارتباط هنرمندان افغان حوزه‌ی عکس، معرفی افغانستان از دریچه‌ی ذهن، نگاه، و دوربین عکاسان افغان به جهانیان، و انتقال تجربه‌ی‌ زیستی منحصر به افغانستانی‌ها به سایر مردم جهان به‌واسطه‌ی عکس عنوان شده.

از فردا یک حراجی کارهای نقاشی و عکاسی و خط راه می‌افتد. این دومین حراج آثار هنرهای تجسمی خیریه‌ی رعد است و در آن ۷۵ اثر از هنرمندان مختلف را برای فروش گذاشته‌اند. از کسانی مثل پرویز تناولی، افجه‌ای، شهریار احمدی، صادق تبریزی، فریدون آو، علیرضا آستانه، طاها بهبهانی، مهرداد محب‌علی، شهره مهران، محسن احمدوند، رزیتا شرف‌جهان و دیگران. مزایده قیمت کارها را تعیین می‌کند و همه‌ی عواید فروش صرف کلاس‌های آموزشی به معلولان جسمی و حرکتی می‌شود. این کارها به مدت یک هفته در حراج‌اند. برگزار کنندگان در اولین حراج که پارسال بود، ۳۰۰ میلیون تومان فروش داشتند.

گالری‌های میرمیران و پاییز خانه‌ی هنرمندان میزبان تصویرسازی‌هایی با موضوع شاهنامه هستند. ۳۰ تصویرگر داستان‌های مختلف شاهنامه را با تصویر بازسازی کرده‌اند. آثار این نمایشگاه در اصل گزیده‎ای‌اند از تصویرگری‎های ۱۰۰ جلد کتاب از «شاهنامه»ی فردوسی که به همت انتشارات خانه‌ی ادبیات منتشر شده‌. این نمایشگاه تا هشتم بهمن دایر است.

یک نمایشگاه گروهی نقاشی هم در گالری نگاه افتتاح می‌شود. در این نمایشگاه ۱۹ اثر از ۱۹ هنرمند جوان با تکنیک اکریلیک و رنگ روغن به‌نمایش گذاشته خواهد شد. همه‌شان دانشجویانی هستند که یا تازه فارغ‌التحصیل شده‌اند یا دارند در مقطع کارشناسی ارشد نقاشی ادامه‌ی تحصیل می‌دهند. موضوع کارها با هم متفاوت است؛ اما تقریباً همه‌ی آثار فیگوراتیو هستند و اسم نمایشگاه «واریاسیون ذهنی» است. یلدا ابراهیمی، تینا باطنی، ستوده پیله‌وری، سهیلا پولادزاده، عباس تیماره، مریم حسینی، فرزانه رضویان راد، حمید زارع، الهه شیرزاد، بیتا علی‌آبادی، عالیا عابدینی، آزاده عمادی، المیرا فروهر، سمیرا فطانت، مریم قادری، آیدا میرزایی، افسانه مظفرنژاد، مریم مجتهدی و غزاله نسودی نقاشانی هستند که می‌توانید آثارشان را تا ۱۴ بهمن‌ماه در این نمایشگاه ‌ببینید.

از روز یکشنبه پنجم بهمن‌ماه، سیزدهمین دوسالانه‌ی عکس شروع می‌شود. موزه‌ی هنرهای معاصر تهران میزبان این دوسالانه است و امسال انجمن عکاسان با همکاری وزارت ارشاد آن را برگزار می‌کند. جزئیات بیش‌تری درباره‌ی دوسالانه منتشر نشده. اینکه چندتا عکس قرار است ببینیم، چه کسانی کار دارند، برنامه‌های جنبی چیست. احتمالاً قرار گذاشته‌اند غافلگیرمان کنند. مثل فرهنگستان هنر که با نوشتن نامه‌ای به «فرهنگستان و اهل فرهنگ فرانسه، سرزمین گُل‌ها و فرانک‌ها» غافلگیرمان کرد. نامه تهدیدآمیز است و در آن به فرانسوی‌ها هشدار داده‌اند که « باید عاقل باشید و ایادی دولت‌های منحرف وابسته‌تان را از افراط و تفریط باز دارید. فرانسه در همه‌ی اقصای جهان چون اروپا، منافع و مردم دارد. کاری مکنید که آن‌ها که از مرگ هراسی ندارند و آن را آبادی آن‌جهانی خود می‌دانند به‌ناگاه دست از جان بشویند و منافع و مردم شما را به مخاطره اندازند. این‌قدر محض پندی بود که عرض شد. باقی شما دانید.» کاش فرهنگستان هنر راهی هم پیش‌پای هنرمندان فرانسوی می‌گذاشت برای این‌که دولت منحرف و وابسته‌شان را از افراط و تفریط بازدارند. الان هنرمندان فرانسوی مانده‌اند چکار نکنند که کسانی به‌ناگاه دست از جان نشویند.