مجله آفتاب

شبکه آفتاب: قصه‌ی «بچه‌های آسمان» مجید مجیدی در خاطرشان بود یا نبود. از میان خرید انواع وسایل و پوشاک برای بچه‌های نیازمند قرعه خورد به نام «کفش‌ها». یادآور ماجرای علی که کفش‌های خواهرش را گم کرده بود. تراژدی گم کردن کفش نبود، زهرا کفش دیگری نداشت و پدر هم توانایی مالی خرید کفش نو را. برای همین آن‌ها با هم قرار می‌گذارند که صبح‌ها زهرا کتانی علی را بپوشد و ظهر علی با کتانی به مدرسه برود. با وجود تلاشی که زهرا برای به‌موقع رساندن کفش‌ها می‌کند، علی هر روز دیر به مدرسه می‌رسد و درد فقر با تمام هیبت خودش را به بچه‌ها نشان می‌دهد. حالا در این طرح قرار است که به بچه‌ها کفش نو داده شود، کفش‌های نو برای سال نو.

بیانیه‌ی گروه این است: «ما گروهی مردمی هستیم و تلاش می‌کنیم به دانش‌آموزان دبستانی نیازمند، که به‌علت فقر قادر به تأمین مایحتاج اولیه‌شان نیستند، کمک کنیم. چشم‌انداز ما به ارمغان آوردن رفاه و شادی و برابری برای تمام دانش‌آموزان دبستانی ایرانی است. در گام اول ۱۳۹۴ جفت کفش به کودکان دبستانی نیازمند در نوروز ۱۳۹۴ اهدا می‌کنیم.»

امیرحسین شمشادی، مدیر طرح خیریه‌ی اهدای کفش به کودکان نیازمند در نوروز ۹۴، می‌گوید: این گروه می‌خواهند با خرید کفش نو شادی را به خانه بچه‌های نیازمند بیاورند. این‌که چرا ما کفش برای بچه‌ها گرفتیم به یاد روزهای بچگی خودمان بود. به یاد نوستالژی قدیمی‌ که همیشه در نوروز همراه ماست، خرید کفش و با آن‌ها به دید و بازدید رفتن و بعد هم رفتن به مدرسه.»

کلید این طرح دهم اسفند خورده و هنوز در خیلی از مدارس محله‌های فقیرنشین در حال اجراست. کفش‌های زیادی خریداری شده اما هنوز هم روند خرید ادامه دارد. اولین روز برای همه پر از هیجان است، هم برای بچه‌ها، هم مدیران و معلمان و هم بچه‌های گروه. ۱۲۰ کفش آماده شده. اعضای گروه با مدیران مدرسه هماهنگ کرده‌اند و در نمازخانه‌ی مدرسه‌ی دخترانه‌ مستقر می‌شوند. زنگ تفریح، بچه‌هایی را که از قبل شناسایی شده‌اند صدا می‌زدند. سایز پای بچه‌ها گرفته می‌شود و بعد کفش‌ها آماده می‌شوند و نام هر کدام روی جعبه‌ها نوشته می‌شود. برای این‌که بچه‌هایی که مشکل مالی ندارند متوجه نشوند، از بچه‌ها خواسته می‌شود که بعد از کلاس بیایند و کفش‌ها را داخل کیفشان بگذارند.

مسؤلان اجرای این پروژه همه جوان‌ هستند و پر از انرژی. آن‌ها با بچه‌ها همزبان می‌شوند، از آن‌ها می‌پرسند که کفش‌ها را دوست دارند یا نه؟ رنگ آن را می‌پسندند؟ اندازه‌ی پایشان است؟ کار با بچه‌ها سخت است. در نهایت اما وقتی شوق به نگاهشان می‌آید و لبخند بر لب‌هایشان تمام سختی‌ها رنگ می‌بازد حتی تا در نمازخانه هم نمی‌رسد.

برخی از بچه‌ها عجولانه کفش‌ها را پا می‌کردند و اصلاً فرصت سایز کردن نمی‌دادند. تعدادی از بچه‌ها هم از ترس این‌که کفش به آن‌ها داده نشود، سایز واقعی‌شان را نمی‌گویند.

الناز ایمانی، یکی از کسانی است که برای اجرای این طرح همراه شده، می‌گوید: «واکنش بچه‌ها بسیار متفاوت بود اما همه‌شان شاد می‌شدند. یکی از آن‌ها خجالت کشید و می‌گفت که کفش را پایش نمی‌کند. برای همین مجبور شدیم که چشم‌هایمان را ببندیم تا کفش‌ را پایش کند.»

کلاس که تمام می‌شود، زمان گرفتن کفش‌ها فرامی‌رسد و همه‌چیز رنگ شادی به خود می‌گیرد. کودکانی که سه ویژگی دارند، نیازمند هستند، در محدوده‌ی سنی دبستان و مشغول به تحصیل، کودکانی که درس می‌خوانند و کفش‌های نو ندارند، در این طرح اولویت دارند تا وقتی ایام نوروز تمام می‌شود و زنگ مدرسه‌ها به صدا در می‌آید، بتوانند با کفش‌های نو به مدرسه بروند و دیگر حسرت دویدن و راه رفتن با کفش‌های مشکل‌دار را نداشته باشند.

خیلی‌ها در این طرح همراهی کرده‌اند. حالا تعداد مشارکت‌کننده‌‌ها به بیش از صد نفر رسیده است. آن‌ها برای خریدن کفش‌ها هم مراحل مختلفی را طی کردند. شمشادی می‌گوید که معیارهای ما برای خرید کفش‌ها از این قرار بوده که کیفیت خوبی داشته باشد، مناسب‌ترین قیمت را داشته باشد و تولید ایران باشد. نمی‌خواستیم  کفش‌های چینی ارزان‌قیمتی برای آن‌ها تهیه کنیم که خیلی زود از کار بیفتد. از طرف دیگر برای این‌که به بچه‌ها احترام گذاشته باشیم، خودمان راهی مدارس شدیم تا کفش را خود اعضای گروه پای بچه‌ها بکنند و اگر مشکلی باشد، همان‌جا رفع کنند و دیگر کار به درازا نکشد.

برای اجرای این طرح با برخی از مدیران مدارس مستقیم تماس گرفته‌اند. شهرستان ملارد را اما از روی وضعیت این شهرستان و با کمک مسؤولان شهری و آموزش پیدا کرده‌اند. منطقه‌ی ۱۵ و ۱۷ بیشترین مدارس برای توزیع کفش را شامل می‌شدند.

مدیر این طرح نگاهی به آینده این راه دارد، این طرح در سال‌های آینده با خرید لوازم التحریر و پوشاک ادامه پیدا می‌کند. پنجشنبه چهارده اسفند اختتامیه‌ی این طرح در سال ۹۳ است. قرار شده این گروه در آمفی تئاتر تربیت بدنی دانشگاه تهران جمع شوند و  شادی کفش‌های نوی بچه‌ها را جشن بگیرند. بچه‌های آسمان دلشان می‌خواهد شادمانه در این دنیا راه بروند.