استراوینسکی

از کودکی شیفته‌ی موسیقی بود و شروع به نواختن پیانو کرد و در کنار آن به فراگیری تئوری موسیقی و آهنگسازی پرداخت. این کنجکاوی و علاقه تا آنجا پیش رفت که حتی در همان دوران نوجوانی، در کتابخانه‌ی پدرش، پارتیتورهای اپراهای روسی را یافت و به‌دقت آنها را مطالعه کرد.…

می‌گویند آثار استراوینسکی دقیقاً محل مناقشه در موسیقی قرن بیستم است، جایی که همزمان با نقد برهنه‌ی آدورنو از او و به چالش کشیده شدن هنر گذشته و سنت موسیقی تُنال[۱] همراه است، همچنین حضور مهم‌ترین جریان مدرنیسم در موسیقی، یعنی مکتب دوم وین و شوئنبرگ همزمان با او می‌تواند…