روزگاری نمایشنامه‌نویسی را که به سینما روی می‌آورد به چشم کسی می‌دیدند که به ساحت پیشه‌اش خیانت کرده و هنری پویا را به کسالت تصاویر ضبط‌شده‌ی مکانیکی فروخته. هالیوود، به‌ظن هرولد کلرمن، گناه نابخشودنی کلیفرد ادتس بود، و برای آرتور میلر (از جمله‌ی کسانی که استعدادیاب کمپانی «فاکس قرن بیستم»…
ادامه
اگر سوگ را واکنشی عصبی-عاطفی برخاسته از اندوه فقدان جبران‌ناپذیر موجودی عزیز (انسان، حیوان، شیء و …) تعریف کنیم، خواهیم دید که به یکی از کهن‌ترین و اصلی‌ترین عناصر تاریخ درام رسیده‌ایم. سوگ و سوگواری چه در مرحله‌ی نوشتاری و چه در اجرای درام از بدو تاریخ بشر به‌صورت…
ادامه
استاد غلامرضا، با دستگاه ابداعی‌اش، ورقه‌های طلایی تایلندی را خم می‌کند. آن‌سوتر، شاگردش با دستگاه برش پروفیل‌های استیل چینی را می‌برد. قیچی، انبر، چکش، دستگاه پُرچ، گیوتین، اره‌ی کف‌صابونی، هوابرش، دریل، پمپ باد، و چسب آکواریوم همه در کارند تا استاد اثرش را بسازد. اثر اما آبگرمکن، بخاری، موتور دیزلی…
ادامه
هنر واقعیت را قاب می‌گیرد. و هنرها وسواسِ قاب دارند. از نقاشی بگیر تا تئاتر و سینما. داخلِ قاب. خارجِ قاب. آنچه هنرمند در قاب گذاشته و آنچه نگذاشته تا ما با خیال خود آن را در چارجوب تصویر جا دهیم. قاب‌ها نظریه و عمل هنر را مشغول خود کرده‌اند.…
ادامه